Niwolumab uzyskał pozytywne stanowisko Rady Przejrzystości AOTMiT w ocenie refundacji leku w ramach programu lekowego B.141 „Leczenie pacjentów z rakiem urotelialnym (ICD-10 C61, C65, C66, C67, C68)
Stanowisko Rady Przejrzystości w tym przypadku brzmi: uznaje za zasadne objęcie refundacją produktów leczniczych:
• niwolumab, konc. do sporządzania r-ru do inf., 10 mg/ml, 1 fiol. 10 ml, GTIN: 05909991220518;
• niwolumab, konc. do sporządzania r-ru do inf., 10 mg/ml, 1 fiol. 4 ml, GTIN: 05909991220501,
w ramach programu lekowego B.141 „Leczenie pacjentów z rakiem urotelialnym (ICD-10 C61, C65, C66, C67, C68)”, w ramach istniejącej grupy limitowej i wydawanie ich bezpłatnie.
W swoim stanowisku Rada zgłasza następujące uwagi do projektu programu lekowego:
• rozważenie ujednolicenia kryterium czasu do rozpoczęcia terapii adjuwantowej (120 vs 90 dni od zabiegu operacyjnego) zapisanego w programie, w stosunku do rekomendacji PTOK;
• zawężenie populacji rekrutowanej do pacjentów u których wcześniej stosowano neoadjuwantową chemioterapię opartą na związkach platyny.
W uzasadnieniu Rada Przejrzystości zwróciła uwagę, że Rak urotelialny (przejściowokomórkowy) stanowi >90% przypadków raka pęcherza moczowego i należy do najczęstszych nowotworów złośliwych.
Inwazyjny rak urotelialny definiowany jest jako przekraczający błonę podstawną, a głębokość nacieku jest kluczowym czynnikiem wpływającym na rokowanie. Odsetek 5-letnich przeżyć nie przekracza 50%.
Niwolumab skuteczny w raku urotelialnym
W ramach analizy włączono 1 badanie RCT CheckMate 274, porównujące skuteczność i bezpieczeństwo niwolumabu (NIVO) z placebo (PLC), obejmujące pacjentów z inwazyjnym rakiem urotelialnym po radykalnej resekcji (niezakończone) (Bajorin DF et al. NEJM 2021;384:2102-14.). Nie przedstawiono wyników dwóch drugorzędowych punktów końcowych, dotyczących przeżycia całkowitego (OS) dla populacji z PD-L1≥ 1%, a także dla przeżycia specyficznego dla choroby (ang. disease specific survival, DSS), które zostaną ocenione w dłuższej perspektywie.
Wśród pacjentów z poziomem ekspresji PD-L1 ≥1% uzyskana mediana przeżycia wolnego od choroby (DFS) w grupie NIVO nie została osiągnięta, natomiast w grupie PLC wyniosła 8,41 m-cy. Ryzyko nawrotu choroby było istotnie statystycznie niższe (o 45%) w grupie NIVO w porównaniu z PLC. Odsetek osób, które przeżyły i były wolne od choroby po 6 m-ch, wynosił 74,5% w grupie NIVO i 55,7% w grupie PLC, natomiast po 12 m-ch odsetek ten wyniósł odpowiednio: 67% oraz 46%. Różnice były istotne statystycznie.
Wśród pacjentów z poziomem ekspresji PD-L1 ≥1% uzyskana mediana przeżycia wolnego od nawrotu poza układem moczowym (NUTRFS) w grupie NIVO nie została osiągnięta, natomiast w grupie PLC wyniosła 10,8 m-cy. Ryzyko nawrotu poza układem moczowym było istotnie niższe (o 46%) w grupie NIVO w porównaniu z PLC. Odsetek osób, które przeżyły i były wolne od nawrotu poza układem moczowym po 6 m-ch, wynosił 75,3% w grupie NIVO i 56,7% w grupie PLC, po 12 m-ch natomiast odsetek wyniósł odpowiednio: 68,7 % oraz 46,7%. Różnice były istotne statystycznie.
Stosowanie NIVO w porównaniu do PLC związane było z istotnym statystycznie niższym (o 39%) ryzykiem wystąpienia przerzutów odległych. Obserwowano istotnie statystycznie większy odsetek chorych, u których nie wystąpiły przerzuty odległe do 6. m-ca terapii oraz do 12. m-ca terapii.
Bezpieczeństwo leczenia niwolumabem
Zdarzenia niepożądane łącznie występowały istotnie statystycznie częściej w grupie z niwolumabem (NIVO) w porównaniu do placebo (PLC), jednak zdarzenia niepożądane stopnia ≥3 występowały z porównywalną częstością w obydwóch grupach.
Zdarzenia niepożądane związane z leczeniem występowały z istotnie większą częstością w grupie NIVO w porównaniu do PLC. Ciężkie zdarzenia niepożądane oraz ciężkie zdarzenia niepożądane w stopniu ≥3 występowały ze zbliżoną częstością w obydwóch grupach. Ciężkie zdarzenia niepożądane związane z leczeniem występowały z istotnie statystycznie większą częstością w grupie NIVO w porównaniu do PLC.
Istotnie statystycznie częściej w grupie pacjentów z NIVO niż PLC występowały biegunki, świąd, wysypki, wysypki plamisto-grudkowej, zmęczenie, niedoczynność i nadczynność tarczycy. Do ciężkich zdarzeń niepożądanych występujących istotnie statystycznie częściej w grupie PLC należały natomiast infekcja dróg moczowych oraz progresja nowotworu złośliwego.
pełne stanowisko Rady dostępne TU
