Leczenie adjuwantowym rybocyklibem i terapią hormonalną doprowadziło do istotnej statystycznie i klinicznie poprawy przeżycia wolnego od choroby inwazyjnej wśród pacjentek z wczesnym rakiem piersi z dodatnim receptorem hormonalnym/HER2-ujemnym w porównaniu z samą terapią hormonalną, osiągając w badaniu pierwszorzędowy punkt końcowy.
W czasie pierwszego dnia Kongresu ASCO2023 odbywającego się w Chicago pokazano wyniki badania klinicznego III fazy NATALEE (pisaliśmy o tym tutaj), prowadzonego pacjentów we wczesnym stadium raka piersi HR-dodatniego z HER2-ujemnym, którzy odznaczali się ryzykiem nawrotu.
Adjuwantowy rybocyklib – obiecująca opcja leczenia
Według zaprezentowanych danych na dzień odcięcia danych 11 stycznia 2023 r. pacjenci otrzymujący inhibitor CDK4/6 w połączeniu ze standardową terapią hormonalną (n = 2549) osiągnęli 3-letni wskaźnik iDFS na poziomie 90,4% w porównaniu z 87,1% wśród pacjentów leczonych z samą terapią hormonalną (n = 2552; HR 0,748; 95% CI 0,618-0,906; p = 0,0014). Korzyść była spójna we wszystkich podgrupach pacjentów, niezależnie od stadium choroby, stanu menopauzy lub stanu węzłów chłonnych. Mediana czasu obserwacji dla iDFS wynosiła 27,7 miesiąca dla obu ramion w czasie tej drugiej tymczasowej analizy skuteczności.
– Choć wczesne, te wyniki są bardzo obiecujące i sugerują, że adjuwantowa terapia rybocyklibem będzie miała zastosowanie w przypadku raka piersi stadiów II i wyższych o receptorach hormonowych dodatnich (HR-dodatni), HER2-ujemnych – powiedziała Rita Nanda, MD, ekspertka ASCO.
Rak piersi o receptorach hormonowych dodatnich (HR-dodatni), HER2-ujemnych jest najczęstszym podtypem tej choroby, stanowiącym prawie 70% wszystkich przypadków raka piersi w Stanach Zjednoczonych.
Wyniki badania NATALEE
NATALEE było wieloośrodkowym, randomizowanym, otwartym badaniem porównującym rybocyklib z terapią hormonalną z samą terapią hormonalną u dorosłych pacjentów z wczesnym rakiem piersi z dodatnim receptorem hormonalnym / HER2-ujemnym. Kwalifikujący się pacjenci musieli mieć chorobę w stadium anatomicznym grupy II lub III po resekcji chirurgicznej, stan sprawności ECOG równy 1 lub 0 oraz mieć dostępną archiwalną tkankę z resekcji chirurgicznej. Uwzględniono osoby, które otrzymały wcześniej leczenie inhibitorem CDK4/6, osoby z odległymi przerzutami raka piersi poza regionalne węzły chłonne oraz osoby z klinicznie istotną chorobą serca. Dozwolona była wcześniejsza terapia hormonalna trwająca do 12 miesięcy.
Zaobserwowaliśmy 25% względne zmniejszenie ryzyka inwazyjnego raka piersi po dodaniu rybocyklibu. Biorąc pod uwagę liczbę pacjentów, u których występuje ten podtyp choroby, może to skutkować znaczną poprawą skuteczności — dr Dennis J. Slamon, badacz na UCLA Jonsson Comprehensive Cancer Center w Los Angeles w Kalifornii, powiedział podczas prezentacji.
Dodatkowe ustalenia z badania ujawniły, że korzyści z iDFS były obecne we wszystkich kluczowych wcześniej określonych podgrupach. W szczególności pacjenci z chorobą N0 (HR, 0,630; 95% CI, 0,341-1,165), jak również pacjenci z chorobą od N1 do N3 (HR, 0,771; 95% CI, 0,630-0,944). Pacjenci w stadium II (HR, 0,761; 95% CI, 0,525-1,103) i III (HR, 0,740; 95% CI, 0,592-0,925), a także ci, którzy byli wcześniej poddani leczeniu neoadjuwantowemu (HR, 0,785; 95% CI, 0,610-1,011) lub chemioterapii adjuwantowej (HR, 0,671; 95% CI, 0,486-0,927), wszyscy uzyskali korzyść iDFS po dodaniu rybocyklibu.
Rybocyklib z terapią hormonalną również doprowadził do poprawy DDFS w porównaniu z samą terapią hormonalną. Wskaźniki DDFS po 3 latach wyniosły odpowiednio 90,8% i 88,6% (HR 0,739; 95% CI 0,603-0,905; p = 0,0017). Dodatkowo odnotowano korzyść w zakresie OS po dodaniu rybocyklibu (HR, 0,759; 95% CI, 0,539-1,067; p = 0,0563). Slamon zauważył, że mediana okresu obserwacji OS wyniosła 30,4 miesiąca i że w tym obszarze planowana jest dodatkowa obserwacja.
Bezpieczeństwo leczenia adjuwantowym rybocyklibem
W ocenie bezpieczeństwa u pacjentów, którzy otrzymywali skojarzenie (n = 2524) często występowały zdarzenia niepożądane dowolnego stopnia, w tym bóle stawów (36,5%), nudności (23,0%), ból głowy (22,0%), zmęczenie (21,9%), biegunka (14,2% ) i żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (1,4%). W ramieniu z terapią hormonalną (n = 2444) te zdarzenia niepożądane występowały z częstością odpowiednio 42,5%, 7,5%, 16,5%, 12,7%, 5,4% i 0,6%. 1
Jeśli chodzi o zdarzenia niepożądane stopnia 3. lub wyższego, u pacjentów w grupie badanej wystąpiły bóle stawów (1%), nudności (0,2%), ból głowy (0,4%), zmęczenie (0,7%), biegunka (0,6%) i żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (0,6%). %). Te zdarzenia niepożądane występowały odpowiednio u 1,3%, 0,04%, 0,2%, 0,2%, 0,1% i 0,2% pacjentek w ramieniu terapii hormonalnej. 1
AE będące przedmiotem szczególnego zainteresowania obejmowały neutropenię, AE związane z wątrobą, wydłużenie odstępu QT i śródmiąższową chorobę płuc (ILD)/zapalenie płuc.
Neutropenia dowolnego stopnia występowała u 62,1% pacjentów w ramieniu leczenia skojarzonego, w tym u 0,3% pacjentów wystąpiła gorączka neutropeniczna. Neutropenię 3. stopnia zgłoszono u 43,0% pacjentów, a gorączkę neutropeniczną 3. stopnia u 0,3% pacjentów. W ramieniu endokrynologicznym u 4,5% wystąpiła neutropenia dowolnego stopnia, przy czym u 0,8% pacjentów wystąpiło zdarzenie stopnia 3., a u żadnego pacjenta nie wystąpiła gorączka neutropeniczna. 1
W porównaniu ze zbiorczymi danymi z badań MONALEESA dotyczących rybocyklibu w dawce 600 mg w zaawansowanym raku piersi, dawka początkowa 400 mg powodowała mniejszą częstość występowania neutropenii. Odsetek neutropenii wszystkich stopni wyniósł 74%, przy czym 60% zdarzeń miało stopień 3. lub wyższy.
Wnioski
Dodanie ribocyklibu do hormonalnej terapii doprowadziło do znaczącej poprawy iDFS. 3-letnie odsetki iDFS wynosiły odpowiednio 90,4% w grupie otrzymującej ribocyklib, w porównaniu do 87,1% w grupie otrzymującej samą hormonalną terapię.
Ogólnie rzecz biorąc, dodanie ribocyklibu zmniejszyło ryzyko nawrotu o 25%.
Aktualnie zatwierdzone terapie celowane mogą być stosowane tylko u małej grupy pacjentów z wczesnym rakiem piersi o receptorach hormonowych dodatnich (HR-dodatni) i HER2-ujemnych, co sprawia, że wielu pacjentów nie ma skutecznej opcji terapeutycznej w redukcji ryzyka nawrotu nowotworu – powiedział główny autor, dr Dennis J. Slamon, dyrektor ds. badań klinicznych w UCLA Jonsson Comprehensive Cancer Center w Los Angeles w Kalifornii.
Dlatego istnieje znacząca niewypełniona potrzeba zarówno w zakresie redukcji ryzyka nawrotu, jak i zapewnienia tolerowalnej opcji terapeutycznej, która utrzymuje pacjentów wolnych od raka, nie zakłócając ich codziennego życia. Badanie NATALEE badało dodanie rybocyklibu do standardowej adiuwantowej terapii endokrynnej i było specjalnie zaprojektowane, aby sprostać niezaspokojonym dotychczas potrzebom
W przypadku pacjentek z przerzutami do węzłów chłonnych do tej pory nie zaobserwowaliśmy żadnej poprawy po dodaniu inhibitora CDK4/6 do terapii hormonalnej we wczesnym stadium raka piersi. Rybocyklib w badaniu NATALEE był skuteczny oraz dobrze tolerowany. Oczekuję, że te wyniki zmienią praktykę kliniczną – Rita Nanda, dyrektor Programu Onkologii Piersi i profesor medycyny na University of Chicago Medicine w Illinois
źródło: Kongres ASCO
Slamon DJ, Stroyakovskiy D, Yardley DA, et al. Ribociclib and endocrine therapy as adjuvant treatment in patients with HR+/HER2− early breast cancer: primary results from the phase III NATALEE trial. J Clin Oncol. 2023;41(suppl 17):LBA500.
