Pierwszy dzień Kongresu ESMO23 przyniósł kilka ciekawych prezentacji w drobno- i niedrobnokomórkowym raku płuca, w raku piersi czy w raku prostaty. W zbiorczym sprawozdaniu z pierwszego dnia próbujemy pokazać najciekawsze zdaniem redakcji OnkoNews.pl
Rak płuca doniesienia z ESMO23
KEYNOTE-671 wprowadził przełom w neoadjuwantowym leczeniu resekcyjnego niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP), stając się pierwszym badaniem od ponad 30 lat, które wykazało znaczącą poprawę w ogólnym przeżyciu (OS). To badanie kliniczne fazy III z randomizacją i kontrolą oceniało skuteczność okołooperacyjnej immunochemioterapii, a konkretnie zastosowania pembrolizumabu. Wyniki wykazały współczynnik zagrożenia OS wynoszący 0,72 i czteroletni wskaźnik przeżycia wynoszący 67% w porównaniu do 51% w grupie otrzymującej tylko chemioterapię. Szczególnie godne uwagi jest to, że pembrolizumab okazał się pierwszym lekiem, który wykazał podwójnie pozytywne wyniki w przeżyciu wolnym od zdarzeń (EFS) i OS w strategiach okołooperacyjnych, podkreślając jego potencjał do zrewolucjonizowania leczenia NDRP. Więcej na temat tego badania opisaliśmy w osobnym wpisie PRZEJDŹ DO WPISU
DeLLphi-301 – tarlatamab w drobnokomórkowym raku płuca
Drobnokomórkowy rak płuca pozostaje chorobą z niekorzystnym rokowaniem. W dalszym ciągu jest obszarem aktywnego poszukiwania terapii zmieniającej przyszłość pacjentów. W trakcie Kongresu ESMO23 pokazano badanie ukierunkowane na drobnokomórkowego raka płuca (DRP), z wykorzystaniem tarlatamabu bispecyficznej cząsteczki angażującej komórki T – ukierunkowanej na ligand 3 typu delta i CD3, wykazała zauważalną aktywność przeciwnowotworową w badaniu klinicznym fazy II.
Badanie to oceniało skuteczność i bezpieczeństwo tarlatamabu, podawanego dożylnie w dawkach 10 mg i 100 mg co 2 tygodnie, u pacjentów, którzy wcześniej przeszli medianę dwóch linii leczenia. Głównym punktem końcowym była obiektywna odpowiedź oceniana według zmodyfikowanej RECIST 1.1.
Spośród 220 pacjentów, którzy otrzymali tarlatamab, badanie wykazało obiecujące wyniki. Obiektywna odpowiedź została zaobserwowana u 40% pacjentów w grupie 10 mg i 32% w grupie 100 mg. Spośród tych z obiektywnymi odpowiedziami, 59% wykazywało czas trwania odpowiedzi wynoszący co najmniej 6 miesięcy. Co ważne, odpowiedzi były trwające u znacznej liczby pacjentów w momencie odcięcia danych. Przeżycie wolne od progresji wynosiło 4,9 miesiąca w grupie 10 mg i 3,9 miesiąca w grupie 100 mg, a szacowane ogólne przeżycie po 9 miesiącach osiągnęło odpowiednio 68% i 66%. Do częstych działań niepożądanych należały zespół uwalniania cytokin, zmniejszenie apetytu i gorączka, przy czym większość przypadków była łagodna lub umiarkowana. Wyniki tego badania wskazują, że tarlatamab, szczególnie w dawce 10 mg, jest obiecującą terapia dla wcześniej leczonych DRP, oferując aktywność przeciwnowotworową, trwałe odpowiedzi i korzystne wyniki przeżycia, bez odkrywania nowych obaw dotyczących bezpieczeństwa.
Równolegle z prezentacja wyników na ESMO23 wyniki zostały opublikowane w NEJM https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2307980
Badanie CheckMate 816 dotyczące neoadjuwantowego leczenia resekcyjnego niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) z nivolumabem w połaczeniu z ipilimumabem, z wyłączeniem chemioterapii pokazało ciekawe wyniki.
Analiza eksploracyjna kwestionuje konieczność chemioterapii w neoadjuwantowym NDRP, ujawniając podobne wskaźniki odwołanych operacji (około 20%), wyższe wskaźniki patologicznej całkowitej odpowiedzi (pCR) i głównej patologicznej odpowiedzi (MPR) oraz dłuższe przeżycie wolne od zdarzeń (EFS) w ramieniu immunoterapii.
Niezwykła poprawa EFS, z współczynnikiem ryzyka 0,77 w porównaniu z samą chemioterapią, wskazuje na obiecującą opcję dla pacjentów z resekcyjnym NDRP. Porównania z badaniami takimi jak KEYNOTE 671 podkreślają ewoluujący krajobraz terapii okołoperacyjnej w NDRP, wymagającej indywidualnego podejścia do pacjenta i czujnego monitorowania toksyczności. Zapewniający bezpieczeństwo profil w CheckMate 816 sugeruje potencjał immunoterapii jako standardu opieki nad resekcyjnym NDRP.
Badanie KRYSTAL-7 daje obiecujący obraz leczenia pierwszej linii NDRP z mutacją KRAS G12C+ za pomocą Adagrasibu i Pembrolizumabu, prezentując wskaźnik ogólnej odpowiedzi (ORR) na poziomie 62%.
Mediana czasu do odpowiedzi wynosi 1,4 miesiąca, a dominujące toksyczności są głównie związane z układem pokarmowym. Co ważne, kombinacja ta budzi obawy związane ze wzrostem poziomów AST/ALT u znacznej proporcji pacjentów, ale bez konieczności przerwania leczenia. Dla tych, którzy mają Wynik Proporcji Guza (TPS) większy lub równy 50%, ORR wzrósł do 63%, co sugeruje, że ta terapia skojarzona może być realną strategią w praktyce klinicznej, pomimo zaobserwowanych zdarzeń wątrobowych i przerw w dawkowaniu.
Raku prostaty doniesienia z Kongresu ESMO23
ENZA-P to badanie badało połączenie enzalutamidu i Lu-177 PSMA-617, wykazując znaczące poprawy w przeżyciu wolnym od progresji PSA (PFS) i radiograficznym PFS (rPFS), szczególnie w wybranej grupie pacjentów z wysokim ryzykiem mCRPC. Badanie to rzuca również światło na zdolność enzalutamidu do zwiększania ekspresji PSMA na skanach PET, stawiając pytania o kliniczne znaczenie połączenia lutetu i enzalutamidu w porównaniu z samym enzalutamidem.
Wyniki podkreślają potencjał łączenia tych terapii, podkreślając potrzebę dalszych badań nad ogólnym przeżyciem (OS) i znaczeniem doboru pacjentów. Ponadto, adaptacyjne dawkowanie oparte na tymczasowych skanach PSMA-PET stanowi drogę do dalszych badań, sugerując możliwość dopasowania schematów leczenia. ENZA-P bada połączenie enzalutamidu i Lu-177 PSMA-617 w przerzutowym opornym na kastrację raku prostaty (mCRPC), ujawniając obiecujące poprawy w przeżyciu wolnym od progresji PSA i radiograficznym PFS, a także potencjał do rozwiązywania problemu oporności na enzalutamid.
Rak piersi doniesienia z Kongresu ESMO23
Najnowsze dane z badania MonarchE ujawniły przekonujące dowody na długoterminowe korzyści z dodania abemacyklibu do adjuwantowej terapii hormonalnej u pacjentów z wysokim ryzykiem raka piersi. Dane wykazały 7,6% poprawę w inwazyjnym przeżyciu wolnym od choroby (iDFS) przy współczynniku zagrożenia (HR) wynoszącym 0,680. Ponadto odległe przeżycie wolne od nawrotu (DRFS) wykazało znaczące 6,7% zwiększenie. Wyniki te sugerują, że zalety włączenia abemacyklibu rosną z czasem u pacjentów zagrożonych nawrotem raka piersi. Należy jednak zauważyć, że dane dotyczące ogólnego przeżycia (OS) są jeszcze niedojrzałe i pozostawiają miejsce na dalsze spostrzeżenia w przyszłości.
Więcej na temat tego badania opisaliśmy w osobnym wpisie ZOBACZ TU
Badanie CheckMate 7FL wykazuje, że dodanie niwolumabu do neoadjuwantowej chemioterapii znacząco zwiększyło wskaźnik patologicznej całkowitej odpowiedzi u pacjentów wysokiego ryzyka, z pozytywnym wynikiem receptora hormonalnego, ujemnym dla HER2 raku piersi we wczesnym stadium. Największa korzyść widoczna u pacjentów z ekspresją PDL1 na poziomie 1% lub wyższym, oznaczając znaczący postęp w zastosowaniu immunoterapii dla tej populacji pacjentów.
Wyniki z badania KEYNOTE-756 ujawniają znaczący 8,5% wzrost wskaźnika patologicznej całkowitej odpowiedzi, gdy pembrolizumab jest dodawany do neoadjuwantowej chemioterapii dla raka piersi we wczesnym stadium wysokiego ryzyka, hormonozależnego HER2-ujemnego, oferując znaczący postęp w leczeniu tej trudnej choroby.
TNBC aktualizacja wyników
Najnowsza aktualizacja z badania KEYNOTE-522 wykazuje, że dodanie pembrolizumabu do neoadiuwantowej chemioterapii u pacjentów z potrójnie ujemnym rakiem piersi znacząco poprawia przeżycie wolne od zdarzeń (EFS), z widocznymi korzyściami nawet po okresie obserwacji przekraczającym 63 miesiące, oferując jednocześnie intrygujące możliwości dla długoterminowych korzyści z odporności u tych, którzy osiągnęli patologiczną całkowitą odpowiedź.
Immunoterapia w raku piersi została opisana W TYM WPISIE
Źródło: Kongres ESMO23
